Iluzja Ludzkości c.d.n

Grzegorz Sznajdrowski

Na podstawie mitów, iluzji i koncepcji - nijak nie mających się do rzeczywistości - zrodziło się takie myślenie o życiu.
Rodzimy się w nieprzyjaznym świecie, rządzonym przez Boga, który pewnych rzeczy od nas rząda, a innych zabrania, i skarze nas na wieczne męki jeśli się w tym nie połapiemy.
Jesteśmy oddzieleni od wszelkiego życia. Cokolwiek istnieje, istnieje oddzielnie od nas. Nie chcemy aby tak było, ale tak jest. Dążymy do zaznania jedności ze wszystkim co jest, a w szczególności ze sobą na wzajem. Nie mwiemy dlaczego, ale wydaje się nam to czymś naturalnym. Kłopot tylko w tym, że ten drugi nie wystarcza, aby nas zaspokoić. Cegokolwiek pragniem jest zawsze jakby nie dość. Nie dość dla nas miłości, nie dość czasu, nie dość pieniędzy. Nie możemy zdobyć dość tego, co naszym zdaniem potrzebujem do szczęścia i spełnienia.
Jako, że nie ma dość tego, co naszym zdaniem potrzebujem do szczęścia, musimy coś robić, aby pozyskać tego jak najwięcej. Za wszystko wymaga się od nas czegoś w zamian, począwszy od miłości po naturalne dary życia. Nie wystarczy proste bycie żywym.
Ponieważ bycie nie wystarcza, rusza rywalizacja. Musimy rywalizować o wszystko. Konkurencja jest ostra. W grę wchodzi przetrwanie. W zawodach zwyciężają najlepij przystosowani. A zwycięzca zgarnia wszystko. Jeśli przegramy czeka nas piekło za życia. Po śmierci, jeśli poniesiemy porażkę w rywalizacji o Boga, znów doświadczamy piekła - tym razem po wsze czasy. c.d.n